Ενέργεια της Γης, Βιοενέργεια και ενέργεια σκέψης - Πεδία K, L και Μ

Η Γη είναι δια της περιστροφής του μεταλλικού πυρήνα της και του στατικού ηλεκτρισμού των νεφών μια τεράστια ηλεκτρική γεννήτρια... Παίρνει και ενέργεια από τον ήλιο που ορίζεται από την ηλιακή σταθερά ενώ ενέργεια δίνει και η Σελήνη με την περιφορά της -- κυρίως στο νερό. Επίσης και η κοσμική ακτινοβολία απ' το διάστημα είναι εισερχόμενη ενέργεια και η θερμότητα του πηρήνα της, η γηγενής θερμότητα που μέσω της θερμικής ακτινοβολίας - υπέρυθρες ακτίνες κυρίως - συνεισφέρει στο ηλεκτρομαγνητικό της πεδίο. Το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο της Γης το λέμε εδώ πεδίο K -- από τη λέξη KOSMOS.

Κάθε κύτταρο του οργανισμού - βλ. κύκλο γαλακτικού και πυροσταφυλικού οξέος καθώς και ADP/ATP - είναι μια ηλεκτροχημική μπαταρία. Έτσι δημιουργείται το πεδίο L - από τη λέξη LIFE - και το αιθερικό σώμα. Όταν το ΚΝΣ - κεντρικό νευρικό σύστημα - σχηματίζεται και αρχίζει να λειτουργεί ένα δεύτερο πεδίο κάνει την εμφάνισή του, το πεδίο M - από τη λέξη MIND - και αυτά τα δύο πεδία υπάρχουν σε όλα τα ζώα και κατ' επέκταση και στον άνθρωπο, ενώ τα φυτα και τα μονοκύτταρα όντα έχουν μόνο πεδίο L ενώ οι ιοί δεν έχουν... Με το θάνατο - και μάλιστα ΠΡΙΝ τον βιολογικό θάνατο - χάνονται τα πεδία αυτά. Επίσης η "αύρα", που φωτογραφίζει η φωτογραφία Kirlian - είναι η οπτική απεικόνιση αυτών των δυο πεδίων

Μέχρι εδώ μας καλύπτει η επιστήμη και είναι όλα πλήρως τεκμηριωμένα. Ειδικά για το πεδίο L έχει γίνει έρευνα όπως μας λέει και η Wikipedia.

L-Field
(From Wikipedia, the free encyclopedia)

The L-field is a name proposed by the Yale Professor of Anatomy Harold Saxton Burr[1] for the electromagnetic field of any organism. Burr held that the study of this field offered great promise for medicine since it exhibited measurable qualities that might be used in prognosis of disease, mood and viability. The voltage measurements he used are not in doubt but "the scientific community has all but ignored" Burr's term and his interpretation of the field as a blueprint-like mold for all life.
Those having produced notable research along the same lines include Becker, Marino and Selden,[2] Lund[3] and Athenstaedt.[4] Progress has also been made in the use of electromagnets to aid the healing of broken bones.[5]

Details
Beginning in the 1930s H.S. Burr's seminal work at Yale aimed at a gradual accumulation of hard data to support the hypothesis of the bio-electric field as having emergent, unexplained qualities and acting as a causal agent in development, healing, mood and health. Burr set up a series of experiments, later repeated by other researchers, which demonstrated some properties of these EM fields which he called Life-fields (L-fields).

He showed that changes in the electrical potential of the L-field were associated with changes in the health of the organism. By leaving some trees hooked up to his L-field detectors for decades he found correlations between such things as the phases of the moon, sunspot activity, thunderstorms and readings from the trees.[6] He found that the axis of EM polarity in a frog's egg could predict the spinal axis of foetal development, which he interpreted as suggesting that the L-field was the organizing matrix for the body. His insistence that the L-field has primacy over the physical aspects of the organism eventually resulted in Burr being accused[by whom?] of "wishful vitalism".

In his work with humans, he wrote papers detailing his successes in charting and predicting the ovulation cycles of women, locating internal scar tissue, and diagnosing potential physical ailments through the reading of the individual's L-field. As there was little interest in Burr's work, few other scientists even attempted to duplicate Burr's results.
Student and colleague Leonard Ravitz carried Burr's work forward. Ravitz focused on the human dimension, beginning with an investigation of the effects of the lunar cycle on the human L-field. He concluded that the human L-field reaches a peak of activity at the full moon. Through work with hypnosis he became convinced that changes in the L-field directly relate to changes in a person's mental and emotional states. "Both emotional activity and stimuli of any sort involve mobilization of electrical energy, as indicated on the galvanometer, hence, both emotions and stimuli evoke the same energy. Emotions can be equated with energy." Most intriguingly, Ravitz showed that the L-field as a whole disappears before physical death.[7]

References
1. Harold Saxton Burr, Blueprint for Immortality, Neville Spearman, 1972
2. R.O.Becker and G.Selden, The Body Electric - Electromagnetism and the Foundation of Life, William Morrow 1985
3. E.J.Lund, Bioelectric Fields and Growth, Austin, University of Texas, 1947
4. H. Athenstaedt, Permanent Electric Polarisation and Pyroelectric behaviour of the Vertebrate Skeleton, Z Zellforsch 1969
5. A.R.Liboff Ph.D., Toward an Electromagnetic Paradigm for Biology and Medicine. Retrieved May 2008 from www.liebertonline.com/doi/pdf/10.1089/107555304322848940
6. Harold Saxton Burr, Blueprint for Immortality, Neville Spearman 1972
7. G.K.Playfair and S. Hill, The Cycles of Heaven, Pan 1979

Πηγή: http://en.wikipedia.org/wiki/L_Field


As a conclusion I quote the following proven medical facts.

1. The human L-field reaches a peak of activity at the full moon.

2. Both emotional activity and stimuli of any sort involve mobilization of electrical energy. Emotions can be equated with energy.

3. The L-field as a whole disappears before physical death.

Το θέμα μας εδώ όμως είναι αν αυτά τα πεδία είναι η φυσική εκδήλωση ενός αιθερικού σώματος που σχηματίζεται από το φυσικό με την διαδικασία της ηλεκτροχημείας που περιγράψαμε πιο πάνω και αν αυτό το αιθερικό σώμα συνεχίζει την ύπαρξή του κάπου αλλού. Επίσης το πεδίο Κ είναι το αιθερικό σώμα της Γης -- η Θεά Γαία των αρχαίων.

Δεν γνωρίζουμε όλες τις διαστάσεις του σύμπαντος και κατ' επέκταση δεν γνωρίζουμε όλους τους παράλληλους τρισδιάστατους κόσμους και κατ' επέκταση τη φυσική τους. Το πεδίο μας που χωρίς την πηγή του θα εξαφανιζόταν εδώ μπορεί να διατηρείται μια χαρά σε ένα συμμετρικό παράλληλο κόσμο σαν να ήταν εδώ από ύλη και τα δικά μας υλικά σωματίδια εκεί μπορεί να εξαφανίζονται χωρίς το πεδίο σαν να ήταν εδώ από ενέργεια. Δεν το ξέρουμε αλλά ούτε μπορούμε να το αποκλείσουμε. Μαθηματικά το μοντέλο των δυο συμμετρικών κόσμων στέκεται μια χαρά.

Αυτός λοιπόν ο συμμετρικός παράλληλος κόσμος είναι το αιθερικό ή αστρικό πεδίο ή αλλιώς ο ουρανός και όπως αυτά που υπάρχουν και συμβαίνουν εκεί είναι αντανακλάσεις των σκέψεων μας έτσι και αυτά υπάρχουν και συμβαίνουν εδώ είναι αντανακλάσεις των σκέψεων των εκεί όντων. Έτσι ερμηνεύεται το όπως επάνω έτσι και κάτω και όπως κάτω έτσι και πάνω. Είναι δηλαδή ένας ατέρμονος κύκλος αλληλεπιδράσεων όπου εκείνοι είναι οι θεοί δημιουργοί μας και εμείς οι θεοί δημιουργοί τους...